Veroudering Vertragen van Kris Verburgh is een vervolg op zijn vorige boek de voedselzandloper. Waar Verburg in de voedselzandloper beschrijft wat volgens de huidige wetenschap als ´gezonde voeding´kan worden gezien, beschrijft hij in dit boek meer achtergrond waarom zijn voedselzandloper dieet gezond is: om veroudering te vertragen.
In het eerste deel beschrijft Verburgh de vier ruiters van de dood, welke verklaren waarom we ouder worden. Daarna beschrijft hij de vier treden van ´het langer jong plan´ waarvan de eerste drie in dit artikel worden beschreven: tekorten vermijden, hormesis stimuleren, en groeistimulatie verminderen.
Verburg beschrijft DE VIER RUITERS VAN DE DOOD. Vier verschijnselen die in onze celhuishouding tot veroudering en verouderingsziekten voeren.
Allereerst de samenklontering van eiwitten (proteïnes) in een cel. In een cel worden continu eiwitten opgebouwd en afgebroken, maar soms gaat het mis en wordt één zo´n eiwit molecuul defect. Dit molecuul blijft rondslingeren in de cel en klontert zich samen met andere defecte moleculen, tot de samenklonteringen dusdanig groot is dat de cel niet meer als voorheen kan functioneren.
Een tweede verschijnsel is de verbinding tussen glucose en eiwitten (Cross-Links). Cross-links maken de moleculen en daarmee de aderen stijver, die daardoor meer breekbaar worden en de bloeddruk verhogen. Breekbare bloedvaten leiden tot een verhoogde kans op beroertes en hersenbloedingen (scheurende bloedvaten). Daarnaast zijn de cross-links ook verantwoordelijk voor rimpels, doordat de huid minder flexibel wordt.
Een derde verschijnsel zijn de mitochondriën, onze interne verbrandingsoven. Deze produceren ATP, de energie die nodig is voor cellen elke mogelijke spierbeweging uit te kunnen voeren door eiwitten te activeren en stop te zetten. Wanneer de mitochondriën in de cellen niet goed hun werk kunnen doen, wordt het moeilijker om spieren te gebruiken en worden we bijvoorbeeld sneller moe. Als bijproduct produceren de mitochondriën vrije radicalen, zoals een rook uit een schoorsteen, die celstructuren beschadigen, waaronder de DNA structuren van de mitochondriën zelf.
Het vierde verschijnsel wat veroudering beïnvloed is het korter worden van telemoren. DNA zijn de molecules die de bouwinstructies van eiwitten bevatten. Telemoren zijn de uiteinden van de DNA-slierten om te voorkomen dat deze gaan rafelen, zoals de plastic kapjes op schoenveters. De telemoren worden na elke celdeling een stukje korter en uiteindelijk rafelt de DNA sliert af waardoor de cel zichzelf vernietigt. Dit is een goed mechanisme tegen bijvoorbeeld Kankercellen. Deze cellen willen zichzelf snel delen, en na verloop van tijd vernietigd de cel zichzelf. Op deze manier worden de duizend kanker aanvallen waarmee ons lichaam dagelijks te maken krijgt afgeweerd. Voor gezonde cellen betekent dit echter sterfelijkheid, want na verloop van tijd vergaat ook een gezonde cel.
De eerste trede van Verburgh zijn langer jong plan beschrijft HET VERMINDEREN VAN TEKORTEN, waarin de invloed van verschillende micronutriënten op de vier ruiters van de dood wordt beschreven.
Zo zijn bijvoorbeeld verschillende B vitamines belangrijk voor eiwitten die zich de stofwisseling bewerkstelligen, zoals in de hersenen. Om de eiwitten goed te laten functioneren is het van belang om de complete reeks aan B-vitamines binnen te krijgen (B1, B2, B3, B6, B9, B11 -foliumzuur- en B12). De meeste supplementen bevatten slechts een deel van het vitamine B complex.
Magnesium is het micronutriënt dat belangrijk is voor het suikermetabolisme, zodat cellen suikers goed kunnen verwerken. De meeste groene groenten zoals Spinazie, kool en peulvruchten bevatten veel magnesium.
Selenium is het mineraal dat lichaam stimuleert antioxidanten te produceren, om vrije radicalen onschadelijk te maken, en dat duizend maal beter als antioxidanten supplementen dat doen (aldus Verburgh). Om de dag één paranoot eten is al voldoende om de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid Selenium binnen te krijgen. Te veel selenium is toxisch, dus Verburgh raadt aan niet te veel paranoten te eten.
Vitamine K helpt om de mitochondriën beter te laten werken. Daarnaast zorgt het ervoor dat ons lichaam calcium afzet op de correcte plaats afzet; in de botten en niet de bloedvaten. Er zijn twee soorten vitamine K, K1, die man vooral in groene bladgroenten als Kool en spinazie vind en K2, die man in dierlijke producten vind, zoals kaas.
Trede twee beschrijft het STIMULEREN VAN HORMESIS, het activeren van detofixicatie-, beschermings- en herstel mechanismen in de cellen door middel van een lichte schade of toxificatie.
Hormesis kan om te beginnen plaatsvinden door middel van sport. Alle sport, en vooral ook door High Intercity Interval Training, waarbij de spieren licht beschadigd worden om het lichaam aan te moedigen aan de slag te gaan.
Andere mogelijkheden om het lichaam te triggeren is via warmte en koude, door bijvoorbeeld af en toe een sauna te bezoeken of een koude douche te nemen.
Onder licht toxische voeding vallen groenten zoals broccoli en spruiten (wat verklaard waarom veel mensen deze niet lekker vinden) maar ook dranken als koffie (vanwege Cafeïne), groene Thee (vanwege de Catechines) en Alcoholhoudende dranken.
Trede drie beschrijft het VERMINDEREN VAN GROEISTIMULATIE. Bovenstaande alinea´s verklaren waarom een calorieën onderling verschillen, en het eten van 300 kCal aan hamburgers niet hetzelfde effect op je lichaam heeft als 300 kCal Broccoli. Verburgh beschrijft daarom de volgende tips:
Eet minder dierlijke eiwitten. Deze bevatten meer groeibevorderende aminozuren als plantaardige eiwitten. Hoe meer groeibevorderende aminozuren je binnen krijgt, des te meer eiwitten worden opgebouwd en afgebroken in het lichaam, en des te sneller vind de samenklontering van defecte eiwitmoleculen plaats.
Eet meer Olijfolie, Kurkuma en Kaneel om de eiwit samenklontering af te remmen.
Eet minder koolhydraten. Vooral tafelsuiker en zetmeel (wat in brood, pasta, aardappelen en rijst zit), zorgen voor groeibevordering en dus voor eiwit op- en afbouw. Van nature is ons lichaam geprogrammeerd om snelle koolhydraten zo snel mogelijk om te zetten in energie. De glucose (van koolhydraten) leidt tot een piek in Insuline, welke een piek in IGF veroorzaakt, welke tot slot de eiwitproductie in de cellen stimuleert. Daarnaast worden Cel-onderhoud en cel-bescherming automatisch op een laag pitje gezet wanneer koolhydraten door het lichaam moeten worden omgezet.
Veroudering Vertragen van Kris Verburgh motiveert direct om een paar kleine aanpassingen in je dieet door te voeren. Het boek staat vol met referenties naar (betrouwbare) wetenschappelijke studies waarin aangetoond wordt dat het volgen van een dieet zoals hierboven beschreven het moment waarop iemand te kampen krijgt met hart & vaatziekten en alzheimer tot je 80ste levensjaar uit kan stellen. Om vervolgens 100 te worden, heb je ook volgens Verburgh behalve een gezond dieet, ook een stapel goede genen nodig.
Ga verder naar:
De voedselzandloper - K.Verburgh (samenvatting)
BRON:
Verburgh, K., 2015, Veroudering Vertragen - Het langer Jong plan, Amsterdam: Prometheus Bert Bakker.
